Երեւանյան լճում դիտարկվում է մի շարք քիմիական միացությունների եւ տոքսիկ տարրերի` ալյումինի, վանադիումի, քրոմի, բրոմի, մագնեզիումի, սելենի, ինչպես նաեւ նիտրիտի, սուլֆատի, ամոնիումի իոնների սահմանային թույլատրելի նորմաների զգալի գերազանցում: Երեւանյան լիճը գործնականորեն երկար տարիների ընթացքում լքված վիճակում է եղել:Երեւանի քաղաքապետարանը ինչ-որ ժամանակ ծրագրել է մաքրել լիճը. «Ոչ բավարար վիճակում է ջրավազաններից առավել կարևորը` Երևանյան լիճը: Գետերով ջրամբար են լցվում բազմաթիվ հիմնարկ-ձեռնարկությունների, մասնավոր տնատերերի կենցաղային և շինարարական աղբը, կեղտաջրերը և այլն»:
| 
|
Եւ քաղաքապետարանն անմիջապես նշում է, որ որոշակի քայլեր է ձեռնարկել, որպեսզի մաքրի Երեւանյան լճի ափամերձ տարածքները, հավաքի աղբը: Միջոցառման տարեթվերը 2009-2010 թվականներն են: Եթե նույնիսկ ուշադրություն դարձնենք նրան, որ բոլոր միջոցառումները ձեռնարկվել են, միեւնույնն է, լճի խնդիրը չի լուծվել: Աղտոտումը կատարվում է մշտապես, բացի այդ, բնակչության աճի հետ մեկտեղ ավելանում է: Իսկ լճի մաքրման միջոցառումները ժամանակավոր են եւ պարտադիր բնույթ չեն կրում: Այնուամենայնիվ նշենք, որ ջրային ռեսուրսի` կոյուղաջրերով աղտոտման եւ այդ աղտոտման համար նախազգուշացման միջոցառումների ուղղակի պատասխանատվություն կրում է «Երեւան ջուր» ՓԲԸ-ն: Իսկ տեսչական գործառույթները` ընդհուպ մինչեւ պատժիչ միջոցառումները, դրված են ՀՀ բնապահպանության նախարարության վրա: Սակայն ինչպես մենք տեսնում ենք, այդ պատասխանատվությունը դեռ թղթի վրա է:
|
